Żeglowanie na Sporadach – kompleksowy przewodnik

Sezon żeglarski – kiedy żeglować na Sporadach?

Sporady leżą w strefie klimatu śródziemnomorskiego, co oznacza długi sezon żeglarski. Sprzyjająca pogoda do żeglowania panuje tu od kwietnia aż do października​, przy czym najlepszy okres to miesiące letnie – od czerwca do września – kiedy jest najcieplej i praktycznie nie pada​. W sezonie letnim średnia temperatura powietrza przekracza 25°C​, a słońce świeci przez większość dni, co zapewnia komfortowe warunki na morzu. Lipiec i sierpień to szczyt sezonu turystycznego – jest najgoręcej i najtłoczniej, a czartery są wtedy najdroższe​. W tych miesiącach zdarzają się także okresy względnej ciszy żeglarskiej (mniej wiatru), co sprzyja spokojnym rejsom. Natomiast czerwiec oraz wrzesień bywają często najlepszym kompromisem – pogoda nadal jest doskonała, ale tłumy mniejsze i łatwiej o miejsce w portach​. W październiku odczuwalne jest już ochłodzenie (temperatury ok. 20°C) i wzrasta ryzyko opadów, zwłaszcza w drugiej połowie miesiąca​. Mimo to, do połowy jesieni nadal można trafić na ładną pogodę, choć żeglowanie wymaga baczniejszego śledzenia prognoz.

Przeważające wiatry na Sporadach

Latem nad Morzem Egejskim dominuje słynny meltemi – suchy, północny wiatr termiczny. Sporady, choć należą do basenu Morza Egejskiego, leżą nieco na uboczu głównego korytarza meltemi, dzięki czemu wiatry są tu na ogół łagodniejsze niż np. w Cykladach​. Przeciętnie w miesiącach letnich wiatr na Sporadach wieje z północy lub północnego wschodu o sile około 4–5°B (10–20 węzłów)​. Zdarzają się jednak okresy, gdy meltemi dociera tu z pełną mocą – wówczas może osiągać 5–7°B i wymagać większej uwagi od żeglarzy​. Najsilniejsze wiatry występują typowo w lipcu i sierpniu (meltemi potrafi wtedy wiać przez kilka dni z rzędu), natomiast w czerwcu i wrześniu wiatr bywa nieco słabszy i bardziej zmienny.

Warto pamiętać, że ukształtowanie terenu wpływa na lokalne warunki wietrzne. Południowe wybrzeża wysp Sporad (np. południe Skiathos czy Skopelos) są osłonięte od północnych wiatrów, dzięki czemu panuje tam cisza lub delikatna bryza nawet wtedy, gdy od północy dmie solidny wiatr​. Z kolei w przesmykach między wyspami i od północnej strony archipelagu wiatr potrafi się wzmagać wskutek efektu dyszy – na otwartym morzu między wyspami podmuchy będą silniejsze, a fale wyższe. Przykładowo, rejon na północ od Skopelos czy otwarte podejście od wschodu w kierunku Skyros mogą zaskoczyć wyraźnie mocniejszym wiatrem niż ten odczuwalny w zacisznych zatokach​. Skyros, jako wysunięta dalej na wschód, jest znacznie mniej osłonięta – im bliżej tej wyspy, tym bardziej odczuwa się otwartą przestrzeń Morza Egejskiego i tamtejsze silniejsze wiatry​.

Zmienność wiatrowa na Sporadach

Dzięki rozproszeniu wysp i ich ukształtowaniu, fale w rejonie Sporad są na ogół umiarkowane. Nawet przy mocniejszym wietrze morze szybko się uspokaja po zbliżeniu się do zawietrznej strony którejś z wysp – co jest dużym plusem dla komfortu żeglugi​. Typowy letni dzień na Sporadach zaczyna się spokojnie, z lekkim wiatrem porannym. Wiatr z reguły wzmaga się koło południa, osiągając maksymalną siłę w godzinach popołudniowych, po czym wieczorem słabnie​. Noce na morzu są zazwyczaj spokojne – meltemi cichnie, choć czasem jego kierunek może się odwrócić na południowy (to tzw. moniotis, nocna bryza), co bywa odczuwalne na kotwicowiskach. Żeglarze powinni więc uważać przy kotwiczeniu – jacht może w nocy obracać się wokół kotwicy wraz ze zmianą kierunku wiatru, dlatego zawsze trzeba zostawić odpowiedni zapas miejsca wokół siebie, by uniknąć kolizji z innymi jednostkami​.

Najbardziej stabilna pogoda panuje od czerwca do początku września – wtedy deszcz jest rzadkością, a dni są niemal zawsze słoneczne. Wiosna i jesień (maj oraz druga połowa września, październik) potrafią być na Sporadach przepiękne, ale przynoszą większą zmienność pogody. W kwietniu/maju i październiku możemy liczyć na dużo mniej turystów i niższe ceny, jednak musimy być przygotowani na okazjonalne fronty atmosferyczne. Jesienią, zwłaszcza od połowy września, zdarzają się nagłe załamania pogody – krótkotrwałe burze z ulewnym deszczem, grzmotami i silnym wiatrem​. Zwykle takie sztormy przechodzą w ciągu 24-48 godzin, po czym wraca słońce. Kluczowe jest wtedy śledzenie prognozy pogody na bieżąco i przeczekanie niepogody w bezpiecznym porcie. Zimą Sporady również nie są pozbawione uroku, ale warunki do żeglugi (częste sztormy, niska temperatura) sprawiają, że mało kto decyduje się na rejs w tym okresie.

Najlepszy czas na rejs po Sporadach

Podsumowując, najlepszy czas na rejs po Sporadach to czerwiec-wrzesień, gdy mamy gwarancję ciepłej, słonecznej pogody i umiarkowanych wiatrów. Miesiące skrajne (maj, październik) również są warte rozważenia dla doświadczonych żeglarzy lubiących nieco więcej przestrzeni i nieprzewidywalności – nagrodą mogą być puste plaże i porty tylko dla nas. Bez względu na wybrany termin, Sporady oferują „szczęśliwe żeglowanie wśród niezwykłej przyrody”, jak ujęli to greccy żeglarze​.

Archipelag oferuje idealne warunki do spokojnej żeglugi – wyspy osłaniają od najsilniejszych wiatrów, a odległości między nimi są niewielkie.

Większość rejsów po Sporadach rozpoczyna się w Volos – dużym mieście portowym położonym na stałym lądzie, na krańcu Zatoki Pagasyjskiej. Volos pełni rolę głównej bazy czarterowej w tym regionie z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim posiada dogodną komunikację: w pobliżu (ok. 20 km) znajduje się międzynarodowe lotnisko Volos (Nea Anchialos), co ułatwia transfer dla załóg przylatujących z zagranicy​. Z wielu europejskich miast – zwłaszcza w sezonie – organizowane są loty czarterowe do Volos oraz na Skiathos, dzięki czemu dotarcie na miejsce jest szybkie i proste. Ponadto Volos leży stosunkowo blisko Aten (ok. 330 km) oraz Salonik, skąd również można wygodnie dojechać samochodem lub autobusem.

Kolejną zaletą jest sama lokalizacja geograficzna Volos. Miasto położone jest nad rozległą, naturalnie osłoniętą Zatoką Pagasyjską, która ma formę prawie zamkniętego basenu​. Ta zatoka zapewnia spokojne wody do pierwszych manewrów po zaokrętowaniu – zanim wyruszymy na otwarte morze, możemy poćwiczyć manewry i aklimatyzować załogę w bezpiecznych warunkach. Wewnątrz zatoki znajduje się kilka urokliwych kotwicowisk (np. Milina, Horto, Kottes na wybrzeżu półwyspu Pelion​), które mogą być ciekawymi przystankami, jeśli dysponujemy czasem lub jeśli pogoda na zewnątrz chwilowo nie sprzyja. Z samego Volos, wypływając na wschód przez cieśninę Trikeri, w ciągu jednego dnia żeglugi można dotrzeć do pierwszej wyspy Sporad – Skiathos (to około 20–25 mil morskich)​. Oznacza to, że archipelag jest dostępny w zasięgu krótkiego przelotu, a mimo to Volos daje pewną elastyczność planowania trasy (można wybrać żeglugę od razu na Sporady albo najpierw po Zatoce Pagasyjskiej – w zależności od warunków i preferencji załogi)​.

Volos stał się główną bazą czarterową również ze względu na rozwiniętą infrastrukturę żeglarską. Tutejszy port jachtowy zlokalizowane są w centrum miasta, co zapewnia żeglarzom pełen dostęp do zaplecza technicznego i turystycznego​. Marina Volos oferuje około 100 miejsc postojowych dla jachtów do 60 metrów długości​. Dostępne są przyłącza wody i prądu, stacja paliw, slip oraz podstawowe usługi serwisowe dla jachtów. Samo miasto zapewnia zaś wszelkie udogodnienia potrzebne przed rejsem: duże supermarkety na zaopatrzenie, sklepy żeglarskie, bankomaty, apteki, a także niezliczone tawerny, bary i restauracje na nabrzeżu, gdzie można spróbować lokalnych specjałów (Volos słynie m.in. z owoców morza i trunku o nazwie tsipouro). Wieczorem warto wybrać się na promenadę portową – miasto tętni tam życiem, a w licznych knajpkach można poczuć prawdziwy grecki klimat​.

Co ważne, Volos ma również bogatą historię morską – to właśnie stąd według mitologii greckiej Jazon i Argonauci wypłynęli na poszukiwanie Złotego Runa​. Dziś przy nabrzeżu można zobaczyć replikę ich legendarnej łodzi Argo. Taka dawka historii i mitologii z pewnością doda naszemu rejsowi wyjątkowego kolorytu.

Czarter jachtów w Volos – dostępne jachty

Przez lata Sporady pozostawały nieco na uboczu głównych szlaków czarterowych, przez co flota jachtów w Volos była skromniejsza niż np. w Atenach czy na morzu Jońskim. Ostatnio jednak baza w Volos dynamicznie się rozwija i obecnie znajdziemy tu pełen przekrój jednostek – od małych jachtów dwukabinowych po duże, luksusowe katamarany​. Wciąż dominują jachty jednokadłubowe (monohulle), które stanowią trzon oferty czarterowej na Sporadach. Katamaranów jest stosunkowo niewiele – można je policzyć na palcach jednej ręki, jak ujęli to znawcy regionu​ – ale są dostępne, zwłaszcza w segmencie premium. Dla przykładu, w Volos można wyczarterować popularne modele jednokadłubowe marek Bavaria, Jeanneau, Beneteau (o długości od ok. 30 do 50 stóp, z 2–5 kabinami), a także kilka nowoczesnych katamaranów (Lagoon, Bali czy Excess) idealnych dla większych grup czy rodzin. Większość firm czarterowych oferuje zarówno czartery bez załogi (bareboat) – dla posiadaczy patentów – jak i z wynajętym skipperem, co jest dobrą opcją dla mniej doświadczonych osób.

Koszty czarteru w Volos

Ceny czarteru na Sporadach zależą od typu jachtu, jego wielkości, wieku oraz terminu (wysoki sezon lipiec-sierpień jest droższy). Można jednak znaleźć jednostki na każdy budżet:

• Wariant ekonomiczny: Najtańsze są starsze lub mniejsze jachty jednokadłubowe (np. 2-3 kabinowe z lat 2000–2010). Taki jacht poza szczytem sezonu można wynająć już od ok. 1500–1800€ za tydzień​. W szczycie lata ceny ekonomicznych jednostek rosną do około 2000–2500€ za tydzień, co przy 6–8 osobach załogi wciąż daje bardzo przystępną kwotę na osobę.
• Wariant średni (standard): Nowsze jachty 3–4 kabinowe (40–45 stóp) z ostatnich kilku lat kosztują latem średnio 3000–4000€ za tydzień. W tej kategorii mieszczą się też niewielkie katamarany (np. 38–40 stóp) – ich ceny startują od ok. 4000€ poza sezonem, do 5000–6000€ w sierpniu. Według statystyk, przeciętny tygodniowy czarter jachtu na Sporadach wynosi ok. 4500€​, co odpowiada właśnie tej średniej półce.
• Wariant premium: Duże, luksusowe jednostki (np. katamarany 45–50 stóp, nowe jednoskadłubowe jachty 50 stóp wzwyż czy jachty z pełną załogą) to koszt rzędu 7000–10 000€ (i więcej) za tydzień w szczycie sezonu. Doba czarteru takich ekskluzywnych jachtów potrafi kosztować nawet 1000–2000€​. Oczywiście w cenie otrzymujemy najwyższy komfort – przestronne kabiny z klimatyzacją, nowoczesne wyposażenie, sprzęt do sportów wodnych na pokładzie, a nierzadko usługi skippera czy hostessy.

W porównaniu z innymi rejonami żeglarskimi Europy, żeglowanie w Grecji (w tym na Sporadach) jest stosunkowo niedrogie. Grecja ma jedne z najniższych opłat portowych i kotwiczenia – w większości portów płaci się symboliczne kwoty lub nic​. Do kosztów czarteru warto doliczyć wydatki na paliwo (zależne od liczby godzin na silniku), wyżywienie i opłaty dodatkowe (sprzątanie jachtu po rejsie, pościel, ubezpieczenie kaucji itp.). Mimo to, podzielenie kosztów na załogę powoduje, że wakacje pod żaglami na Sporadach często okazują się cenowo porównywalne z zorganizowanymi wczasami, a oferują nieporównanie większą swobodę i niezapomniane przeżycia.

Skiathos to najmniejsza z czterech głównych wysp (ok. 48 km² powierzchni), ale zdecydowanie najbardziej kosmopolityczna i tętniąca życiem​. Słynie przede wszystkim z pięknych plaż – jest ich ponad 60, w tym słynna Koukounaries, zwana „plażą szyszkową” (nazwę zawdzięcza otaczającym ją piniom)​. Koukounaries uchodzi za jedną z najpiękniejszych plaż Grecji – drobny, złoty piasek mieni się w słońcu dzięki drobinkom miki, a gęsty las piniowy zapewnia przyjemny cień. Inną ikoną Skiathos jest plaża Lalaria na północnym wybrzeżu, dostępna tylko od strony morza – urzeka turkusową wodą i majestatycznym, białym klifem z naturalnym skalnym łukiem​. Lalaria stała się wręcz pocztówkowym symbolem wyspy. Skiathos przyciąga też fanów kina – w porcie Skiathos kręcono sceny do filmu „Mamma Mia!”, a tutejsze lotnisko zasłynęło dzięki spektakularnym niskim podejściom samolotów nad plażą (to gratka dla spotterów lotniczych).

Porty i kotwicowiska na wyspie Skiathos

Port Skiathos

Głównym miejscem postoju jachtów jest Port Skiathos w stolicy wyspy (miasto Skiathos). Port ma dwie części – stary i nowy – łącznie mogące pomieścić do 70 jednostek przy kei​. Nie jest to duża marina, więc w szczycie sezonu warto wpłynąć tu odpowiednio wcześnie w ciągu dnia, by znaleźć wolne miejsce. Cumuje się przy nabrzeżu na tzw. “mooring” lub kotwicy z rufą do kei. 

Udogodnienia w porcie Skitatos

Udogodnienia w porcie Skiathos są podstawowe, ale wystarczające: dostęp do wody i prądu (pobierany zazwyczaj ryczałt ok. 5–15€ za korzystanie​), możliwość uzupełnienia paliwa (cysterny dowożą olej napędowy na keję), a tuż obok są sklepy spożywcze, piekarnie, warzywniaki oraz dziesiątki barów i restauracji​. Opłata za postój jachtu jest symboliczna – rzędu kilku euro za dobę​. Przykładowo, żeglarze raportują, że za jacht ~12 m płacili ok. 7€ za dzień postoju plus ewentualnie ~15€ za pakiet woda+prąd​. To naprawdę niewiele w porównaniu z portami w innych krajach. Trzeba jednak uważać na swell od promów – promy pasażerskie regularnie zawijają do Skiathos i ich fale mogą bujać zacumowanymi jachtami​.

Kotwicowiska na Skiathos

Jeśli chodzi o kotwiczenie, Skiathos oferuje kilka malowniczych zatok. Zatoka Koukounaries na południu jest popularnym miejscem – można stanąć na kotwicy nieopodal plaży i pontonem udać się na ląd. Dno w Koukounaries to piasek i trzyma dobrze, a sceneria – bajkowa (plaża, las piniowy i rezerwat przyrody tuż za nim). Bywa tam jednak tłoczno od łodzi wycieczkowych w ciągu dnia. Część żeglarzy wybiera spokojniejsze zatoczki na północnym wybrzeżu – np. Zatoka Aselinos lub Kechria – gdzie można zakotwiczyć na kilka godzin kąpieli i odpoczynku z dala od zgiełku​. Północne kotwicowiska są jednak otwarte na morze i przy silniejszym meltemi mogą być niekomfortowe. Natomiast na południu wyspy, obok portu, znajduje się urocza zatoczka Skiathos Stary Port (odgrodzona cyplem Bourtzi) – mała, ale zapewniająca osłonę; często stoi tam sporo lokalnych łodzi.

Atrakcje lądowe na wyspie Skiathos

Stolica Skiathos to gwarne, żywe miasteczko z wąskimi uliczkami, butikami i dziesiątkami tawern. Wieczorem warto wspiąć się na wzgórze ze słynnym kościółkiem i wieżą zegarową Agios Nikolaos, skąd roztacza się panorama portu – to właśnie tam była kręcona finałowa scena z „Mamma Mia!”, gdy bohaterowie spoglądali na zachód słońca (choć w filmie udawano, że to Skopelos). Miasto Skiathos oferuje intensywne życie nocne – bary koktajlowe, muzyka na żywo i kluby przyciągają imprezowiczów z całej okolicy. Jeśli szukamy spokojniejszych wrażeń, można odwiedzić Klasztor Evangelistria (z XVIII w.) położony w górach w północnej części wyspy – dojeżdża tam autobus z miasta. To właśnie w tym klasztorze powstała pierwsza grecka flaga, a dziś można zwiedzić muzeum i spróbować lokalnego wina wyrabianego przez mnichów. Dla aktywnych polecamy krótki trekking na ruiny zamku Kastro na północnym krańcu Skiathos – dawną średniowieczną stolicę wyspy, malowniczo położoną na skalistym klifie nad morzem​. Po drodze mija się dzikie plaże, a widoki są zapierające dech.

Gastronomia na Skiathos

Skiathos obfituje w restauracje – od rodzinnych tawern po eleganckie lokale fusion. W porcie warto spróbować owoców morza, np. grillowanych kalmarów lub krewetek saganaki (w sosie pomidorowo-serowym). Lokalne przysmaki to również tyropita (placek serowy) i słodkie amygdalota (ciasteczka migdałowe). Wieczorem tawerny przy nabrzeżu zapełniają się żeglarzami – szczególnie polecane są te położone tuż przy wodzie, gdzie stoliki stoją dosłownie na piasku (np. w zatoczce Ammoudi obok portu). Miłośnicy nocnego życia mogą udać się na ulicę barów w centrum (tzw. Bar Street), gdzie do późna trwa zabawa.

Skopelos, położona około 10 mil na wschód od Skiathos, jest większa (ok. 96 km²) i słynie z bujnej roślinności oraz spokojniejszej atmosfery. W przeciwieństwie do wielu suchych, skalistych wysp greckich, Skopelos jest zielona i żyzna – ponad 60% jej powierzchni pokrywają lasy sosnowe, gaje oliwne i sady śliwkowe​. To właśnie tu kręcono wiele plenerowych scen „Mamma Mia!” z Meryl Streep, rozsławiając urok wyspy na cały świat​. Skopelos uchodzi za wyspę bardziej tradycyjną, idealną dla osób szukających autentycznej Grecji. Nie ma tu lotniska, więc ruch turystyczny jest mniejszy niż na Skiathos, a życie toczy się leniwiej. Wyspa słynie też z przepięknych kościółków (jest ich podobno ponad 300!), w tym z malowniczo położonej kapliczki Agios Ioannis na skale nad morzem – która zagrała kościół w finałowej scenie ślubu w „Mamma Mia!”​.

Porty i kotwicowiska na wyspie Skopelos

Port Skopelos – Chora

Głównym portem Skopelos jest Skopelos (Chora), położony na wschodnim wybrzeżu wyspy. To duży, naturalny zatokowy port, osłonięty falochronem, który zapewnia dobrą ochronę przed wiatrami i falami niemal ze wszystkich kierunków​. Cumowanie odbywa się przy nabrzeżu miasta – dostępna jest woda, prąd i odbiór odpadów, choć nie jest to nowoczesna marina z pełnym serwisem​. Za to miejsca jest zazwyczaj wystarczająco dużo nawet w sezonie (port jest większy niż na Skiathos). Opłaty portowe są symboliczne (kilka euro) lub wręcz nikt ich nie pobiera – zależnie od szczęścia. Przy silnym wietrze północnym (meltemi) wewnątrz portu jest spokojnie, aczkolwiek trzeba dobrze „zaciąć” kotwicę ze względu na porywy schodzące z okolicznych wzgórz. Skopelos to urocze miasteczko z białymi domkami i czerwonymi dachówkami kaskadowo wspinającymi się po zboczu wzgórza. Cumując tu, mamy wszystkie atrakcje na wyciągnięcie ręki – tawerny, sklepy i zabytki tuż obok kei.

Port Loutraki

Drugim portem wyspy jest Loutraki na zachodnim brzegu Skopelos, poniżej wioski Glossa. Loutraki to niewielki port promowy, gdzie jachty też mogą znaleźć miejsce. Oferuje ograniczone usługi (woda i prąd bywają dostępne, choć nie zawsze), ale jest świetnie osłonięty od meltemi (wiatru północnego) dzięki swojemu położeniu w głębokiej zatoce​. Cumowanie w Loutraki daje okazję do odwiedzenia Glossa – drugiego co do wielkości miasteczka wyspy, malowniczo położonego na zboczu z fantastycznymi widokami. Z Loutraki do Glossy można dojść pieszo (stromo pod górę) lub podjechać taksówką. Sam port Loutraki jest cichy i spokojny, więc wielu żeglarzy woli go od gwarnej Chory.

Kotwicowiska na wyspie Skopelos

Skopelos ma również liczne zatoki i kotwicowiska. Po południowej stronie wyspy szczególnie polecane są:

• Panormos – szeroka, głęboko wcięta zatoka z kilkoma odnogami. To jedno z najbardziej znanych kotwicowisk na Sporadach, słynące z krystalicznej wody i całkowitej osłony przed wiatrami. W Panormos można zakotwiczyć na 5-10 m na piasku i spokojnie spędzić noc. Przy brzegu są dwie tawerny (pozwalające na przycumowane dinghy), gdzie wieczorem zjemy kolację praktycznie z nogami w wodzie. Magiczna atmosfera gwarantowana – wielu żeglarzy wskazuje Panormos jako ulubione miejsce na Skopelos.
• Agnontas – mała zatoczka na południowym wybrzeżu, pełniąca rolę alternatywnego portu (zawijają tu promy przy bardzo złej pogodzie). Znajdują się tu 2-3 tawerny ze stolikami nad samym morzem​. Kotwiczy się na płyciźnie przed niewielką plażą lub cumuje rufą do nadbrzeża (głęboko). Agnontas jest spokojny i bywa nazywany „uroczą dziurą” – kilka domów na krzyż, cisza, lasy dookoła​. Idealne miejsce na relaks po intensywniejszych dniach.
• Stafilos – zatoka na południowym wschodzie wyspy, z ładną plażą. Jest dość otwarta, ale przy słabej pogodzie nadaje się na krótki postój i kąpiel. Nad zatoką górują ruiny starożytnej nekropolii (znaleziono tu grób książęcy).

Od północy Skopelos ma mniej dogodnych zatok do kotwiczenia – wybrzeże jest tam bardziej klifowe. Wyjątkiem może być zatoka Glossy (Selinou), ale generalnie przy meltemi północne brzegi są narażone na duże fale. Za to północ Skopelos oferuje wspaniałe widoki skalistych klifów wpadających do morza​. W tej okolicy, dla fanów Mamma Mia, znajduje się wspomniany kościółek Agios Ioannis na skale (pomiędzy Glossa a miejscowością Elios) – można zakotwiczyć w pobliżu na krótko i dopłynąć pontonem, jeśli morze pozwoli, by wdrapać się do kapliczki.

Atrakcje na Skopelos

Chora Skopelos (stolica) to kwintesencja greckiej wyspy – białe domki z drewnianymi balkonami tonącymi w bugenwillach, wąskie brukowane uliczki pnące się ku ruinom weneckiego zamku na szczycie, a pomiędzy nimi setki kapliczek i kościółków. Spacer po labiryncie uliczek Chory o zachodzie słońca to niezapomniane przeżycie. Warto odwiedzić choć kilka z licznych kościołów – np. XV-wieczny katedra Chrystusa lub urokliwy kościółek Trójcy Świętej. Na promenadzie portowej znajdziemy Muzeum Folkloru Skopelos, prezentujące lokalną sztukę ludową (wyspa słynie m.in. z tradycyjnego malarstwa na drewnie i rzemiosła). W wiosce Glossa czas jakby się zatrzymał – polecamy przysiąść tam w kawiarence na grecką kawę i podziwiać widok na morze z wysokości. Jeśli ktoś lubi wędrówki, Skopelos oferuje liczne szlaki przez lasy piniowe – np. trasę ze Skopelos do klasztoru Evangelistria (innego niż ten na Skiathos) czy ścieżki prowadzące przez gaje oliwne nad zatokami.

Gastronomia na Skopelos

Skopelos słynie w Grecji z placka z kozim serem zwanego skopelitiki tyropita – koniecznie trzeba spróbować tego lokalnego specjału, dostępnego w piekarniach i tawernach. Inny tutejszy przysmak to śliwki – owoce te są uprawiane na wyspie i dodawane np. do dań mięsnych (krolik w sosie śliwkowym) czy deserów. W tawernach na Skopelos zjemy świetne owoce morza, ale warto też poszukać typowo domowych potraw – wyspa słynie z dobrej oliwy i serów owczych. Wieczorem w Chora Skopelos panuje bardziej kameralny nastrój niż na Skiathos – to kolacje przy świecach w ogródkach ukrytych w zaułkach, raczej niż głośne kluby. Szczególnie urokliwe restauracje znajdują się na tarasach z widokiem na port lub w ogrodach. Popularna jest tawerna Molos przy nabrzeżu (serwują tradycyjne dania od pokoleń) czy Agnanti w Glossie – znana z lokalnej kuchni i panoramy. Generalnie Skopelos to raj dla tych, co cenią grecką kuchnię w autentycznym wydaniu.

Alonnisos (wymowa: Alonisos) różni się nieco od swoich sąsiadek – jest węższa i bardziej wydłużona, a przy tym mniej zaludniona (ok. 3 tys. mieszkańców). Słynie przede wszystkim z dzikiej przyrody i krystalicznie czystych wód. Wokół Alonnisos utworzono Narodowy Morski Park Alonisos i Wysp Północnych Sporad, będący największym obszarem morskim chronionym w Grecji​. Park ten obejmuje oprócz Alonnisos szereg okolicznych, niezamieszkanych wysepek (m.in. Peristera, Kyra Panagia, Skantzoura, Piperi) i stanowi ostoję zagrożonego gatunku foki śródziemnomorskiej (mniszki)​​. Wody wokół Alonnisos są uznawane za jedne z najczystszych w całym Morzu Śródziemnym – widoczność pod wodą sięga kilkudziesięciu metrów, co czyni ten rejon rajem dla nurków i miłośników snorkelingu. Sama wyspa jest spokojna, odwiedzana głównie przez osoby szukające kontaktu z naturą. Nie znajdziemy tu dużych kurortów ani lotniska – aby dostać się na Alonnisos, trzeba dopłynąć promem lub oczywiście… jachtem. Ten intymny, dziewiczy charakter wyspy sprawia, że wielu żeglarzy uważa ją za ukryty skarb Sporad​.

Porty i kotwicowiska na wyspie Alonnisos

Port Patitiri na Alonnisos

Głównym portem Alonnisos jest Patitiri, położone na południowo-wschodnim krańcu wyspy. Patitiri to niewielki, ale bardzo klimatyczny port rybacko-pasażerski, który dobrze chroni przed większością wiatrów (zatoka jest otoczona wysokimi skałami)​. Jachty cumują przy nabrzeżu lub long-side do kei promowej, zależnie od miejsc. Dostępne są tu woda, prąd, a nawet paliwo (stacja benzynowa jest tuż obok portu, co jest ewenementem na tak małej wyspie)​. W porcie znajdziemy też sklepy, tawerny i pokoje gościnne. Patitiri pełni rolę stolicy wyspy od czasu trzęsienia ziemi w 1965 roku, które zniszczyło dawną Chorę – dlatego nie jest typową starą stolicą z zabytkami, ale raczej funkcjonalną miejscowością portową. Mimo to ma swój urok – szczególnie pięknie prezentują się klifowe ściany otaczające zatokę oraz cumujące kolorowe kaiki (łodzie rybackie). Opłaty portowe w Patitiri są niewielkie lub żadne – często nikt ich nie pobiera. Z Patitiri kursuje autobus lub taksówka do Starej Chory Alonnisos na wzgórzu kilka kilometrów dalej – warto się tam wybrać, by zobaczyć odbudowaną, tradycyjną wioskę z kamiennymi domami i poczuć dawny klimat (choć wiele budynków to dziś pensjonaty i kawiarenki pod potrzeby turystów).

Port Steni Vala na Alonnisos

Drugim popularnym miejscem postoju na Alonnisos jest Steni Vala – malutki port na wschodnim wybrzeżu, około 5 Mm na północ od Patitiri. Steni Vala to właściwie osada kilku domów z kilkoma tawernami i niewielkim nabrzeżem, przy którym cumują jachty i rybackie łodzie​. Miejsce jest bardzo spokojne, ma wręcz sielankowy charakter – poranki z dźwiękiem cykad, rybacy czyszczący sieci, koty wylegujące się na kejach. Port jest osłonięty cypelkiem i wysepką, ale otwarty na południe – przy wiatrach z tego kierunku może bujać. Żeglarze chwalą Steni Valę za tradycyjne tawerny serwujące świeże ryby (np. słynną tawernę Tzitzifia). To także dogodny punkt wypadowy do zwiedzania morskiego parku – w Steni Vala działa stacja badawcza fok i centrum informacyjne parku narodowego. Można tu zasięgnąć aktualnych informacji o ewentualnych ograniczeniach żeglugi w danym sezonie czy zgodach na wstęp w niektóre strefy.

Kotwicowiska na Alonnisos

Jeśli chodzi o kotwicowiska, Alonnisos oferuje wiele urokliwych zatok – zwłaszcza na zachodnim, osłoniętym wybrzeżu. Do najładniejszych należą:

• Zatoka Kokkinokastro (na wschód od Patitiri) – niewielka, z piaszczystą plażą i charakterystycznymi rudawymi klifami​. Można stanąć na kotwicy w 5–6 m na piasku, woda ma tu intensywny szmaragdowy kolor. Tuż obok znajdują się ruiny prehistorycznej osady.
• Agios Dimitrios (północno-wschodni cypel wyspy) – piękna, dłuższa plaża żwirowa w kształcie półksiężyca. Kotwiczy się na zewnątrz łuku plaży na piaszczystym dnie, uwaga na pojedyncze skały. Przy plaży jest jedna tawerna. Widok z morza na plażę Agios Dimitrios – białe kamyczki kontrastujące z turkusem wody – to obrazek jak z katalogu.
• Zatoki na zachodnim brzegu (Kalamakia, Megalos Mourtias, itp.) – strona zachodnia jest stroma, ale znajdziemy tam małe kotwicowiska pod klifami. Zatokę Milia wyróżniają białe skały dookoła i brak zabudowań – dziko i pięknie​. Z kolei Rousoum Gialos tuż przy Patitiri to zatoczka z plażą i kilkoma tawernami – dobra, jeśli w Patitiri brak miejsca.

Atrakcje i aktywności na Alonnisos

Głównym skarbem Alonnisos jest natura. Wyspa zachęca do pieszych wędrówek – jest tu wiele ścieżek prowadzących przez lasy i gaje oliwne, często kończących się przy uroczych zatoczkach. W wodach parku narodowego można spotkać delfiny, żółwie morskie caretta-caretta, a przy odrobinie szczęścia dostrzec gdzieś wynurzającą się z wody głowę foki-mniszki. Dla turystów zorganizowane są rejsy wycieczkowe z Patitiri, podczas których przewodnicy opowiadają o ekosystemie i historii regionu. Żeglarze mają jednak tę przewagę, że mogą samodzielnie eksplorować okoliczne wyspy w granicach dozwolonych przez przepisy parku (o czym więcej w kolejnym rozdziale). Warto wykorzystać tę okazję i odwiedzić choć jedną z bezludnych wysp:

• Peristera (tuż obok Alonnisos) – ma kilka zatok idealnych na postój, np. Vasiliko czy Peristeri. W wodach przy Peristerze znajduje się podwodne muzeum – starożytny wrak statku z amforami, udostępniony dla nurków.
• Kyra Panagia (10 Mm na północ od Alonnisos) – duża bezludna wyspa z dwoma świetnymi kotwicowiskami. Zatoka Planitis na północy Kyra Panagia to naturalny, całkowicie osłonięty „fiord” – wpływa się wąskim wejściem do środka wyspy, gdzie są dwie odnogi zatoki otoczone dziewiczymi wzgórzami. Kotwiczenie w Planitis to niesamowite przeżycie (cisza, gwiazdy, odgłosy natury). Druga zatoka – Agios Petros na południu wyspy – ma maleńki klasztor i jedno domostwo, a woda jest tam szmaragdowa.
• Skantzoura (na wschód od Alonnisos, 10 Mm) – niewielka wyspa, z ruinami klasztoru. Kilka miejsc do kotwiczenia przy dobrej pogodzie. Skantzoura jest odludna i idealna dla szukających absolutnego spokoju​.

Na Alonnisos warto również zwiedzić starą Chorę (Chorio) – mimo zniszczeń po trzęsieniu ziemi, odbudowano ją i dziś emanuje tradycyjnym greckim klimatem​. Spacer po kamiennych uliczkach Chory, z przystankiem na kawę z widokiem na archipelag, to punkt obowiązkowy. W Chorio działają małe galerie lokalnych artystów i warsztaty rzemieślnicze (np. wyrabiania mydeł oliwnych czy ceramiki).

Gastronomia na Alonnisos

Na Alonnisos, zwłaszcza w Patitiri i Chorio, znajdziemy sympatyczne tawerny serwujące świeże ryby – tu łowi się jedne z najlepszych w Grecji tuńczyków i barweny. Koniecznie trzeba spróbować alonnisos tuna – lokalnego tuńczyka, podawanego np. w sałatkach lub grillowanego. Popularną przekąską są też astakomakaronada – makaron z homarem (homary występują w okolicy). Ceny na wyspie są nieco wyższe niż na lądzie, ale jakość jedzenia z nawiązką to wynagradza. W Steni Vala warto zjeść w tawernie Dimitris – znanej z wyśmienitej ryby w sosie pomidorowym (kakavia).

Skyros to najbardziej oddalona i najrzadziej odwiedzana spośród Sporad, co dodaje jej pewnej ekskluzywności. Leży około 30 mil na wschód od Alonnisos, samotnie w centrum Morza Egejskiego​. Jest największa powierzchniowo (209 km²) i krajobrazowo zróżnicowana – północ Skyros jest zielona, zalesiona i łagodna, podczas gdy południe jest górzyste, surowe i skaliste. Środek wyspy zajmuje masyw Kochilas (793 m n.p.m.), a na zachodzie niższe pasmo Olympos (399 m)​. Wyspa słynie z bogatego folkloru – to tutaj do dziś praktykowane są unikalne zwyczaje karnawałowe (tańce Geros i Korela z tradycyjnymi kozimi maskami). Skyros jest również znana z lokalnego rzemiosła – pięknej ceramiki i rzeźbionego drewna. Co ciekawe, żyje tu endemiczna rasa miniaturowych koników skyryjskich, które czasem można zobaczyć na farmach w głębi wyspy. Dzięki oddaleniu od masowej turystyki, Skyros zachowała bardzo autentyczny charakter – jest miejscem, gdzie łatwiej spotkać greckich urlopowiczów niż zagranicznych. Chora Skyros (stolica) to białe miasteczko na zboczu wysokiego wzgórza, zwieńczone ruinami weneckiego zamku i klasztorem św. Jerzego. Panorama Chory z dominującą skałą i białymi domkami jest wizytówką wyspy.

Porty i kotwicowiska na wyspie Skyros

Port Linaria na Skyros

Głównym (i właściwie jedynym) portem jest Linaria, położona na zachodnim wybrzeżu Skyros. Linaria to mały, ale bardzo dobrze zorganizowany port jachtowo-promowy. Ma opinię jednego z najbardziej przyjaznych portów w Grecji – lokalna obsługa słynie z gościnności wobec żeglarzy. Mimo niewielkich rozmiarów, port oferuje wodę, prąd, prysznice, pralnię, WiFi, a nawet drobny poczęstunek dla przypływających (czasem witają gości lodami lub ouzo!). Linaria potrafi pomieścić kilkanaście jachtów – cumuje się przy kei lub do bojek portowych z rufą do nabrzeża. Osłona przed wiatrem jest bardzo dobra (naturalna zatoka, falochron). Opłaty są umiarkowane (kilkanaście euro, często wliczone w cenę wody/prądu). W miasteczku Linaria znajdziemy kilka tawern i mini-markety, jednak większe zakupy warto zrobić przed przybyciem, bo wybór jest ograniczony. Transport: Z Linarii kursują autobusy i taksówki do oddalonej o ok. 10 km Chory oraz na lotnisko Skyros (tak, wyspa ma małe lotnisko krajowe).

Kotwicowiska na wyspie Skyros

Poza Linarią, Skyros nie ma wielu miejsc do schronienia dla jachtów. Większość wybrzeża jest dość dzika. Przy spokojnej pogodzie można zakotwiczyć przy pięknej plaży Pefkos niedaleko Linarii (zalesiony brzeg, kilka domków) lub w zatoczce Acherounes (bliżej portu, z plażą i kilkoma pensjonatami). Na południowo-wschodnim wybrzeżu znajduje się rozległa plaża Agalipa otoczona skałami – dostępna tylko od strony morza, idealna na dzienny postój i kąpiel.
Uwaga: południowa część Skyros jest wojskowym poligonem morskim i czasem bywa zamknięta dla żeglugi w trakcie ćwiczeń – trzeba sprawdzać ostrzeżenia nawigacyjne. Ogólnie, Skyros zaleca się odwiedzać przy stabilnej pogodzie, bo w razie załamania jedynym pewnym schronieniem jest powrót do Linarii.

Co zobaczyć na Skyros?

Chora Skyros to serce wyspy. Wspinając się wąskimi uliczkami do góry, mijamy tradycyjne białe domki z niebieskimi okiennicami, małe warsztaty rzemieślnicze i sklepiki z pamiątkami (polecamy kupić ręcznie malowaną ceramikę lub charakterystyczną drewnianą figurkę konika skyryjskiego). Na szczycie góruje średniowieczny zamek – ruiny weneckiej fortecy – oraz klasztor Agios Georgios z malutkim muzeum. Widok z tego miejsca na morze Egejskie dookoła jest spektakularny, zwłaszcza o zachodzie słońca. W samej Chorze działa także muzeum poety Ruperta Brooke’a – to słynny angielski poeta, który zmarł na Skyros w 1915 r. podczas I wojny światowej​. Jego grób znajduje się w zatoczce na południu wyspy, upamiętniony pomnikiem​​. Dla miłośników historii to ciekawy akcent (Brooke stał się częścią legendy wyspy, a jego pomnik dumnie stoi na centralnym placu).

Skyros oferuje również piękne plaże – na północy rozciągają się długie piaszczyste wybrzeża, np. Molos i Magazia tuż pod Chorą (szerokie, złote piaski z tawernami i barami plażowymi). W południowych klifach kryją się z kolei malownicze jaskinie morskie, które można eksplorować pontonem, jeśli morze jest spokojne​. Warto też wybrać się na przejażdżkę po wyspie – drogi wiodą przez pachnące ziołami wzgórza, mijając małe kapliczki i stadka kóz. Można odwiedzić farmę kucyków skyryjskich i zobaczyć te unikalne koniki na własne oczy.

Kultura i folklor na Skyros

Jeśli trafimy na Skyros w okresie karnawału (luty/marzec), zobaczymy niesamowite tradycje – przebierańców Geros z kozimi dzwonkami u pasa i maskami, którzy tańczą ulicami, oraz towarzyszące im postacie Korela. To jedne z najbardziej oryginalnych obrzędów karnawałowych w całej Grecji, sięgające starożytności. Poza karnawałem, folklor przejawia się w codzienności – np. w wystroju domów (niskie meble, tkane kilimy, ceramika) czy w miejscowej muzyce.

Gastronomia na wyspie Skyros

Kuchnia Skyros jest prosta i smaczna. Słynie z doskonałego miodu tymiankowego i potraw z koźliny. Lokalne tawerny podają np. duszoną kozinę z ziołami czy tradycyjną faveropita (placek z puree z grochu). Z racji że to wyspa rybacka, dostaniemy też świeże ryby i owoce morza. W Linarii jest kilka tawern portowych – warto spróbować tam słynnej potrawki z langusty (jeśli akurat jest dostępna) albo lokalnego sera koziego. Skyros, choć mniej nastawiona na turystów, zaskoczy gościnnymi mieszkańcami – często poczęstują dodatkowym meze lub kieliszkiem soumy (miejscowa wódka podobna do ouzo). Atmosfera jest swojska i serdeczna.

Jak wspomniano, akwen wokół Alonnisos i okolicznych wysp objęty jest ochroną jako Narodowy Park Morski. Obejmuje on obszar około 2200 km² morza i lądu, chroniąc unikalny ekosystem morskiego życia – w szczególności kolonię fok śródziemnomorskich Monachus monachus, ale także delfiny, żółwie morskie i wiele gatunków ptaków​. Żeglując w tym rejonie, należy przestrzegać pewnych zasad i ograniczeń, aby nie zakłócać spokoju przyrody. Oto najważniejsze z nich:

1. Strefy ochronne w Parku Narodowym Alonnisos

Park podzielony jest na dwie główne strefy – Strefa A (ściśle chroniona) oraz Strefa B (obszar kontrolowany)​.

Strefa A Parku Narodowego Alonnisos

Strefa A obejmuje m.in. wyspę Piperi (centrum parku) i kilka mniejszych skał. Jest to teren lęgowy fok i ptaków, gdzie obowiązują najsurowsze ograniczenia – zakaz wpływania, kotwiczenia, kąpieli, wędkarstwa itp., chyba że posiada się specjalne zezwolenie naukowe lub od władz parku. Dlatego żeglarze powinni trzymać się z dala od wyspy Piperi – zazwyczaj minimalna odległość to 3 mile morskie od brzegu Piperi (informacje o aktualnych granicach strefy zakazanej można uzyskać w centrum parku w Patitiri lub Steni Vala).

Strefa B Parku Narodowego Alonnisos

Strefa B obejmuje pozostałe wody wokół Alonnisos, Peristery, Kyra Panagii, Skantzoury i innych wysepek. Tutaj dozwolona jest żegluga rekreacyjna, kąpiele, nurkowanie i kotwiczenie, ale z pewnymi ograniczeniami. Na przykład na niektórych wyspach można lądować tylko w wyznaczonych miejscach, a nocne przebywanie jest zabronione (np. biwakowanie na plaży). Polowania są zakazane, a wędkarstwo rekreacyjne dopuszczone tylko w niektórych rejonach i metodami nie zagrażającymi populacjom ryb​.

2. Ograniczenie prędkości i hałasu

Na obszarze parku zaleca się utrzymywanie niewielkiej prędkości podczas płynięcia jachtem motorowym (aby zminimalizować ryzyko kolizji z delfinami czy fokami). Unikać należy głośnych odgłosów silnika, głośnej muzyki, fajerwerków itp. – krótko mówiąc, szanujemy naturalną ciszę tego miejsca. Jeśli mamy na pokładzie skuter wodny czy motorówkę, używamy ich z rozwagą i poza najbardziej chronionymi akwenami.

3. Zakaz zbliżania się do fok

W przypadku szczęśliwego spotkania z foką mniszką – np. gdy zobaczymy ją wylegującą się na skale lub pływającą – nie podpływajmy blisko i nie próbujmy jej dotykać. Foki te są bardzo płochliwe i nieliczne; każde niepokojenie może wpływać na ich zdrowie i rozmnażanie. Najlepiej obserwować je z daleka (minimum kilkadziesiąt metrów) i w ciszy​. Podobnie w przypadku delfinów – pozwólmy im samym podpłynąć, jeśli zechcą. Absolutnie zabronione jest karmienie dzikich zwierząt.

3. Zakaz śmiecenia

To oczywiste, ale warte podkreślenia – w obrębie parku morskiego obowiązuje bezwzględny zakaz wyrzucania jakichkolwiek śmieci czy odpadów do morza. Nie wolno również wylewać za burtę resztek jedzenia, ścieków czy paliwa. Wszystkie śmieci trzymamy na pokładzie i wyrzucamy dopiero w portach do odpowiednich pojemników. Za zanieczyszczanie grożą surowe kary, a przede wszystkim – dlaczego mielibyśmy niszczyć tak czyste i piękne miejsce? Wiele jachtów na Sporadach jest już wyposażonych w zbiorniki na fekalia – korzystajmy z nich i opróżniajmy dopiero na pełnym morzu.

4. Pamiętaj o wniesieniu opłaty i uzyskaniu pozwolenia

Od niedawna wprowadzono symboliczne bilety wstępu do parku narodowego dla turystów. Nie dotyczy to żeglarzy przemierzających strefę B tranzytem, natomiast jeśli chcemy zwiedzić np. wystawę w centrum informacji czy skorzystać z infrastruktury parku, może być wymagana opłata. Według informacji z 2024 roku, bilet kosztuje ok. 5,50€ za osobę dorosłą na dzień (zniżki dla dzieci i seniorów), a wpływy z biletów są przeznaczane na ochronę przyrody​. Bilety można nabyć online (poprzez stronę parku) lub w punktach na Alonnisos. W praktyce jednak wielu żeglarzy odwiedza park bez konieczności kupowania biletów, o ile nie wchodzą w strefę stricte turystyczną. Warto upewnić się na miejscu, jakie są aktualne wymogi.

5. Obostrzenia dotyczące nurkowania

Nurkowanie z akwalungiem w rejonie parku jest dozwolone tylko w wyznaczonych miejscach i z uprawnionym przewodnikiem lub po uzyskaniu zgody władz parku. Powodem jest ochrona archeologicznych stanowisk podwodnych (np. wraki z antycznymi amforami) oraz minimalizowanie wpływu na faunę. Natomiast snorkeling (pływanie z maską) jest dozwolony wszędzie w strefie B i zdecydowanie warto z tego skorzystać – podwodne życie jest tu bogate, można zobaczyć ławice ryb, ośmiornice, a przy odrobinie szczęścia żółwie morskie.

Przestrzegając powyższych zasad, możemy cieszyć się niezmąconym pięknem morskiego parku i przyczynić się do jego ochrony. Pływanie w tak dziewiczych wodach to przywilej – pamiętajmy, że jesteśmy tu gośćmi w domu dzikich zwierząt. Zadbajmy, by nie zostawić po sobie śladu poza kilwaterem jachtu. Jeśli planujemy eksplorować park, warto odwiedzić centrum informacyjne w Patitiri lub stronę internetową parku – uzyskamy tam mapki stref, numery kontaktowe do zarządu parku na wypadek pytań oraz aktualne komunikaty (np. czy jakieś obszary są czasowo zamknięte z powodu okresu lęgowego).

Większość tras rozpoczyna się w Volos – dlatego nasz przykładowy rejs także startuje w marinie w Volos w sobotni lub niedzielny poranek. Załoga zaokrętowała się poprzedniego dnia, zrobiliście zakupy i jesteście gotowi ruszać. Poniżej proponujemy tygodniową marszrutę obejmującą wszystkie główne wyspy Sporad oprócz Skyros, z możliwością wydłużenia do 10 dni, by odwiedzić również Skyros i/lub dodać więcej luzu do planu.

Wariant 7-dniowy (Skiathos, Skopelos, Alonnisos)

Dzień 1: Volos – Wyspa Skiathos (ok. 25–30 Mm).

Wyjście z Volos wcześnie rano pozwoli wykorzystać dzienny wiatr na pełnych żaglach. Po drodze mijamy cypel Trikeri (po lewej stronie) i wypływamy z Zatoki Pagasyjskiej na otwarte Morze Egejskie. Kurs na wschód, w stronę zalesionego zarysu wyspy Skiathos na horyzoncie. Jeśli czas pozwoli i załoga ma ochotę, można zrobić postój kąpielowy przy wysepce Tsougria tuż przed Skiathos – to mały raj z turkusową laguną i plażą, idealny na pierwszą kąpiel w Egejskim morzu. Po południu wpływamy do portu w Skiathos. Cumujemy w Skiathos Town – być może uda się zająć miejsce przy kei z widokiem na wzgórze z kościółkiem. Po uporządkowaniu jachtu czas na spacer po gwarnym miasteczku. Wieczorem można zjeść kolację w jednej z tawern przy porcie, podziwiając oświetlone jachty kołyszące się na wodzie. Jeśli załoga ma ochotę na zabawę, Skiathos oferuje bogate życie nocne – warto zajrzeć do słynnego baru Rock’n’Roll lub pospacerować ulicą barów. Pierwsza noc na jachcie w porcie Skiathos.

Dzień 2: Skiathos – eksploracja wyspy, przejście do Skopelos (ok. 20 Mm).

Rano można wypłynąć na krótką wycieczkę wzdłuż północnego wybrzeża Skiathos, by zobaczyć słynną plażę Lalaria z łuku skalnego​. Wczesnym przedpołudniem jest tam jeszcze stosunkowo pusto. Stajemy na kotwicy, skaczemy do krystalicznej wody i robimy zdjęcia na tle skalnego okna – to będzie hit Instagramu! Po południu stawiamy żagle na wschód, kierując się ku Skopelos. Jeśli wiatr sprzyja, możemy obrać kurs bezpośrednio na Panormos na południowo-zachodnim wybrzeżu Skopelos – tak by od razu dotrzeć do jednej z najpiękniejszych zatok wyspy. Po około 3-4 godzinach żeglugi wpływamy do zatoki Panormos, która wita nas spokojną taflą wody. Kotwiczymy głęboko w zatoce, niemal jeziorku, otoczeni soczyście zielonymi wzgórzami. Wieczór spędzamy w Panormos – kolacja na pokładzie lub w tawernie na plaży, gdzie stoliki stoją kilka metrów od łodzi. Noc spędzamy na kotwicy, w absolutnej ciszy przerywanej tylko cykaniem cykad i pluskiem ryb.

(Alternatywnie, jeśli wolicie port niż kotwicę, można tego dnia popłynąć do Loutraki (Glossa) na Skopelos. Dystans jest podobny. W Loutraki zacumujecie w niewielkim porcie, a wieczorem taksówką podjedziecie do miasteczka Glossa na kolację z widokiem.)

Dzień 3: Skopelos – zwiedzanie wyspy.

Dzień rezerwujemy na odkrywanie Skopelos. Rano, po śniadaniu i ewentualnej kąpieli, podnosimy kotwicę i żeglujemy wzdłuż południowego brzegu wyspy. Możemy zatrzymać się w zatoczce Agnontas na lunch – stojąc na boi lub kotwicy przy plaży z tawernami​. Popołudniu opływamy cypel i kierujemy się na wschód, do portu Skopelos (Chora). Cumujemy w stolicy wyspy wczesnym popołudniem. Jest czas, by pozwiedzać miasteczko – warto wspiąć się do ruin zamku, pobłądzić po wąskich uliczkach, odwiedzić kilka kościółków. Miłośnicy kina mogą poszukać lokalizacji z „Mamma Mia!”, choć akurat Skopelos grał głównie rolę tła (najbardziej rozpoznawalny jest kościółek Ag. Ioannis poza miastem). Popołudnie można spędzić też na plaży Stafilos (krótki kurs taksówką z miasta) – to ładna plaża z ruinami, gdzie można się zrelaksować. Wieczorem zaś kolacja w Skopelos – np. słynny placek serowy i świeże owoce morza. To spokojniejsza noc niż na Skiathos – idealna na integrację załogi w kameralnej tawernie.

Dzień 4: Skopelos – Alonnisos (ok. 15 Mm).

Czas ruszać dalej – Alonnisos czeka. Z rana wypływamy z portu Skopelos i kierujemy się na północny wschód, w stronę oddalonej o 2 mile wysepki Alonnisos​. Możemy zrobić krótki postój przy bezludnej wysepce Peristera (po wschodniej stronie Alonnisos) – np. w zatoczce Marpounta – dla ochłody w wodzie. Następnie opływamy południowy kraniec Alonnisos i wchodzimy do portu Patitiri. Cumujemy przy nabrzeżu w Patitiri, w otoczeniu kolorowych łodzi i klifów. Po obiedzie (np. w tawernie przy porcie serwującej tuńczyka z Alonnisos) warto złapać autobus lub taksówkę do Starej Chory Alonnisos na wzgórzu. To miasteczko, a właściwie wioska, które choć częściowo w ruinie, urzeka autentycznością – spacer starymi uliczkami, kawa z widokiem na morze w kawiarni Hayiati, zakupy drobnych pamiątek. Wieczorem wracamy do Patitiri. Można odwiedzić lokalne centrum MOm poświęcone fokom (jeśli otwarte) lub pospacerować promenadą. Kolacja w porcie – restauracyjki w Patitiri słyną np. z dobrych potraw z koziego mięsa i oczywiście świeżych ryb. Nocleg na jachcie w Patitiri, gdzie panuje spokojna, wręcz rodzinna atmosfera.

Dzień 5: Alonnisos – morskie safari po Parku Narodowym.

Ten dzień przeznaczamy na eksplorację okolicznych wysp i zatok Parku Narodowego Sporad Północnych. Zaraz po śniadaniu odbijamy z Patitiri i kierujemy się na północ. Opcji jest kilka, w zależności od chęci załogi:
– Żegluga wzdłuż wschodniego wybrzeża Alonnisos, gdzie można zajrzeć do Steni Vala tj. urokliwego porciku z tawernami​. Krótka przerwa na kawę lub zakupy miodu tymiankowego, z którego słynie wyspa.
– Rejs na bezludną wyspę Kyra Panagia (ok. 10 Mm od Steni Vala). Jeśli warunki pogodowe są dobre i załoga ma ochotę na dłuższy przelot, warto tam popłynąć. Wejście do zatoki Planitis na Kyra Panagia robi wrażenie – wąska cieśnina prowadzi do naturalnego „jeziora”, gdzie kotwiczymy w całkowicie dzikim otoczeniu. Kąpiel i lunch na absolutnym odludziu – niezapomniane przeżycie!
– Jeśli Kyra Panagia to za daleko, można zamiast tego skoncentrować się na Alonnisos i okolicach: opłynąć Alonnisos od północy, zajrzeć do zatoki Agios Dimitrios (piękna plaża), posnorkelować przy skalistych wysepkach. Podczas tego “dnia safari” oczy wypatrują delfinów – dość często spotyka się tu stada skaczące przy dziobie. Przy odrobinie szczęścia ujrzymy też rzadkiego ptaka czy fokę wylegującą się na jednej z niedostępnych plaż (z daleka, by nie płoszyć). Po południu obieramy kurs na zachód, wracając w kierunku Skiathos/Skopelos. Naszym celem na noc jest wyspa Skiathos lub pobliskie wybrzeże Pelionu. W zależności od czasu i chęci, możemy:
– Zacumować ponownie na Skiathos (np. jeśli załoga ma ochotę na drugą turę nocnych atrakcji czy zakupy pamiątek).
– Albo spędzić noc w spokojniejszym miejscu – np. wybrzeże Pelion: w zatoce Kottes czy Horto na lądzie (te miejsca polecano w Volos jako ciekawe kotwicowiska w zatoce Pagasyjskiej). Jednak większość wybierze zapewne Skiathos, by domknąć pętlę archipelagu. Wieczorem świętujemy udany rejs kolacją kapitańską – czy to w tawernie na Skiathos, czy na pokładzie przy dźwiękach greckiej muzyki.

Dzień 6: Powrót w kierunku Volos (ok. 20–25 Mm).

To przedostatni dzień, przeznaczony na powrót do bazy. Wypływamy rano z Skiathos (lub innego miejsca, gdzie spędziliśmy poprzednią noc) i kierujemy się na zachód, w stronę lądu. Możemy zrobić ostatni kąpielowy przystanek – np. przy południowym krańcu Skiathos na wysepce Arkos lub już w Zatoce Pagasyjskiej, np. zatoka Tzasteni na Półwyspie Pelion słynie z lazurowej wody i małej kapliczki nad brzegiem. Po południu wpływamy ponownie do Zatoki Volos. Można zdecydować, czy wracamy od razu do portu, czy spędzamy jeszcze ostatnią noc na kotwicy nieopodal bazy (np. przy miasteczku Amaliapolis na zachodnim brzegu zatoki – jest tam spokojna plaża i kilka knajpek). Jeśli załoga musi się wymeldować wcześnie rano dnia 7, lepiej wpłynąć już do Volos wieczorem dnia 6, zatankować jacht i skorzystać jeszcze z uroków miasta nocą.

Dzień 7: Zdanie jachtu w Volos.

Rano finalne porządki, wymeldowanie, przekazanie łodzi firmie czarterowej. Można jeszcze wyskoczyć na ostatnie greckie śniadanie – np. typowe bougatsa (ciasto filo z kremem) i kawę frappé na nabrzeżu. Rejs dobiegł końca, ale wspomnienia z pewnością pozostaną na całe życie. W tydzień udało się odwiedzić trzy różne wyspy i poczuć klimat Sporad – od gwarnej Skiathos, przez zieloną Skopelos, po naturalną Alonnisos.

Wariant 10-dniowy (z Skyros i Evią)

Jeśli dysponujemy dodatkowym czasem (np. 10 dni), trasę można rozszerzyć o wyjątkową wyspę Skyros oraz ewentualnie fragment wybrzeża wyspy Evia:

• Opcja Skyros: Po dniu 5 (Alonnisos) zamiast wracać od razu na Skiathos, kierujemy się na Skyros – to ok. 25–30 Mm z Alonnisos lub Kyra Panagia. Wymaga to dłuższego przelotu otwartym morzem, więc planujemy wcześnie wyjście i ewentualnie żeglugę pół dnia na silniku przy słabym wietrze. Docieramy do portu Linaria na Skyros późnym popołudniem dnia 5 lub wieczorem. Następnego dnia (dzień 6) zwiedzamy Skyros – możemy wynająć busik z kierowcą lub taksówkę i objechać wyspę (Chora, klasztor, wioski). Dzień 7 rano wypływamy ze Skyros i kierujemy się na północny zachód w stronę wyspy Eubea (Evia). Po ok. 40 Mm docieramy do portu Kymi na Evii​. Tam nocleg i ewentualnie uzupełnienie paliwa. Dzień 8 płyniemy z Kymi na północ – można odwiedzić np. zatokę Oreoi na północy Evii lub od razu skierować się do przystani Orei na Evii. Dzień 9 to skok z powrotem na Skiathos (~30 Mm) lub do zatoki Pagasyjskiej, a dzień 10 powrót do Volos. Ta opcja jest dość ambitna żeglarsko (kilka długich przelotów), ale dodaje wyjątkową Skyros do listy odwiedzonych miejsc.
• Opcja spokojniejsza: Jeśli nie chcemy iść na Skyros, dodatkowe dni można wykorzystać na dłuższy postój w ulubionym miejscu (np. 2 noce na Skopelos – jedna w Panormos, druga w porcie), dokładniejsze zwiedzenie Alonnisos (np. trekking po parku narodowym), czy na eksplorację uroków Zatoki Pagasyjskiej w drodze powrotnej (maleńkie wysepki Palaio Trikeri i Alatas z klasztorami i tawernami). 10 dni pozwoli też płynąć krótszymi odcinkami i bardziej siga-siga (powoli, spokojnie) cieszyć się każdym miejscem.

Oczywiście trasę zawsze należy dostosować do warunków pogodowych i preferencji załogi. Sporady dają sporą elastyczność – wyspy są blisko siebie, więc można modyfikować plan na bieżąco. W razie silnego meltemi można np. schronić się na dwa dni w zatokach Skopelos zamiast płynąć na Alonnisos, a potem nadrobić, gdy wiatr osłabnie. Powyższa propozycja stara się zbalansować intensywność żeglowania ze zwiedzaniem lądu – tak, by każdy (zarówno żeglarz, jak i pasażer/turysta) znalazł coś dla siebie.

Na koniec garść praktycznych wskazówek, które mogą okazać się pomocne przy planowaniu i realizacji rejsu:

Co zabrać na rejs na Sporadach?

Wybierając się na jacht w Grecji, pamiętajmy o zabraniu lekkich, przewiewnych ubrań na dzień (szorty, T-shirty, stroje kąpielowe) oraz czegoś cieplejszego na wieczór (cienka bluza lub wiatrówka – wieczory na morzu potrafią być chłodniejsze). Koniecznie pakujemy nakrycie głowy, okulary przeciwsłoneczne i krem z wysokim filtrem – słońce egejskie jest bardzo silne. Przyda się także obuwie z jasną gumową podeszwą, która nie zostawia śladów na pokładzie (trampki lub specjalne buty żeglarskie). Warto spakować własny lekki śpiwór lub kocyk (niektóre czartery zapewniają pościel, ale śpiwór bywa praktyczny na pokładzie). Rękawiczki żeglarskie ochronią dłonie przy pracach na linach, a płetwy z maską urozmaicą postoje na kotwicy. Nie zapomnijmy o ręczniku szybkoschnącym, przyborach toaletowych i lekach osobistych. Dobrze mieć także latarkę czołówkę (przydatna nocą) i zapas worków na śmieci. Uwaga: pakujemy się w miękkie torby/plecaki, nie w twarde walizki – na jachcie przestrzeń jest ograniczona, a miękką torbę łatwo zwinąć i schować​. Dokumenty (dowód, patent żeglarski jeśli prowadzimy samemu, ubezpieczenie podróżne) trzymajmy w wodoodpornym etui.

Bezpieczeństwo i nawigacja na Sporadach

Sporady to dość bezpieczny akwen, ale jak zawsze – warto mieć aktualne mapy (papierowe lub elektroniczne) i na bieżąco sprawdzać prognozy pogody (np. przez aplikacje jak Windy, MeteoBlue czy grecki serwis Poseidon). Szczególną ostrożność należy zachować przy podejściu do płytkich portów – np. Skiathos ma stosunkowo płytkie wejście, które przy silnym wietrze północno-wschodnim może być trudne​. Z kolei na trasie Volos–Skiathos trzeba uważać na liczne promy i wodoloty kursujące między lądem a wyspami. Dobrze jest słuchać nasłuchu na kanale VHF 16 oraz lokalnych komunikatów (np. o ćwiczeniach wojskowych w okolicy Skyros).

Cumowanie w portach na Sporadach

Greckie porty różnią się od np. chorwackich marin – często to tzw. town quay, czyli miejska keja, bez stałej obsługi. Zazwyczaj cumowanie odbywa się na kotwicy dziobowej i cumach rufowych do nabrzeża (tzw. sposób śródziemnomorski). W niektórych miejscach (Skiathos, Skopelos) można trafić na mooringi (linie cumownicze) – korzystamy z nich, jeśli są dostępne. Ważne jest solidne rzucenie kotwicy – w popularnych portach kotwice jachtów mogą się krzyżować, więc staramy się rzucać kotwicę prostopadle do kei i wypuszczać odpowiednią ilość łańcucha. Jeśli dojdzie do zahaczenia cudzej kotwicy, nie panikujmy – to się zdarza, najlepiej dogadać z sąsiadem odplątanie podczas odchodzenia. W Grecji często nikt nie pomaga przy cumowaniu (chyba że życzliwy sąsiad z innej łódki), dlatego załoga powinna przygotować się wcześniej: odbijacze na burcie, cumy gotowe do wyrzucenia na ląd, kotwiczny na stanowisku. Gdy stoimy przy kei miejskiej, zazwyczaj prąd i wodę uruchamia się za pomocą kart pre-paid (do kupienia w kiosku portowym lub u harbormastera, jeśli jest). Wiele portów na Sporadach to jednak tanie lub darmowe postoje – trzeba tylko rano przygotować drobne na pobranie opłaty przez lokalne władze (jeśli się zjawią). Przeciętny koszt nocy to od kilku do kilkunastu euro w zależności od wielkości jachtu i wyposażenia​. Dla przykładu, za 40-stopowy jacht często płaciliśmy 5–10€ za port (plus ewentualnie parę euro za wodę/prąd). Wiele miejsc – zwłaszcza małe porciki jak Steni Vala, Loutraki, Linaria – nie pobiera opłat w ogóle, licząc że wydamy coś w lokalnych tawernach. Co więcej, w Grecji można spotkać tawerny z własnymi pomostami/bojami, gdzie cumowanie jest bezpłatne dla gości restauracji​. Korzystajmy z tego, ale pamiętajmy o etykiecie: wypada zjeść posiłek w tawernie, jeśli korzystamy z ich infrastruktury.

Kotwiczenie na dziko na Sporadach

Sporady oferują wspaniałe zatoki do kotwiczenia, ale pamiętajmy o kilku zasadach. Po pierwsze, zwracamy uwagę na rodzaj dna – najlepszy jest piasek, który zapewnia dobre trzymanie kotwicy. Unikamy rzucania kotwicy na łąkach trawy morskiej (Posidonia) – nie tylko słabo trzyma, ale też jest to cenny ekosystem chroniony prawem. W wielu zatokach, np. na Skopelos czy Alonnisos, są obszary piaszczyste idealne do kotwiczenia tuż obok obszarów z trawą – starajmy się celować w piasek (pomaga czysta woda i okulary polaryzacyjne, by ocenić dno). Po zarzuceniu kotwicy zawsze włączamy wsteczny bieg, by kotwica się wgryzła – upewniamy się, że trzyma zanim zostawimy jacht samemu sobie. Przy nocowaniu na kotwicy dobrze jest ustawić alarm dryfu na GPS oraz sprawdzić prognozę na noc (czy wiatr nie zmieni kierunku). Między jachtami na kotwicowisku zachowujemy bezpieczny dystans – brać poprawkę, że mogą obrócić się po zmianie wiatru.

Podejście do Skyros – Ważna informacja!

Jeśli planujemy rejs na Skyros, monitorujmy prognozy uważnie. W przypadku intensywnego meltemi powyżej 6°B, przelot na Skyros i powrót może być uciążliwy (wysoka fala). Wówczas lepiej rozważyć pozostanie na północy archipelagu. Gdy już płyniemy na Skyros, najlepszą porą jest rano (przed wzmocnieniem wiatru). Port Linaria jest świetnie osłonięty, ale mały – warto nawiązać kontakt przez VHF z obsługą przed wejściem, często odpowiadają i pomagają z miejscem.

Żegluga z wiatrem i pod wiatr

Charakterystyczne dla Sporad jest to, że rano często będziemy płynąć na silniku (przy słabym wietrze), a popołudniami zarefujemy żagle przy mocniejszych podmuchach – planujmy więc dłuższe przeloty tak, by trudniejsze odcinki przypadały na pierwszą połowę dnia, gdy wiatr jest jeszcze umiarkowany. Meltemi (NE) oznacza, że płynąc na wschód (z Volos na wyspy) mamy przeważnie wiatr w dziób, a wracając – z rufy lub baksztagu. Warto tak ustawić kolejność odwiedzania wysp, by te najdalsze (Alonnisos, ewentualnie Skyros) osiągać jednym halssem i potem wracać z wiatrem. Np. trasa Volos–Skiathos–Skopelos–Alonnisos–Volos daje przy meltemi odcinek pod wiatr tylko pierwszego dnia, a resztę z wiatrem lub bokiem.

Lokalne ciekawostki i zwyczaje panujące na Sporadach

W portach Sporad nieraz spotkacie się z przejawami greckiej gościnności. Np. w Linaria na Skyros manager portu wieczorem roznosił żeglarzom słynne ciasteczka migdałowe amygdalota. Na Alonnisos rybak może zaproponować świeżo złowione ryby prosto z łodzi. W małych portach, gdy zacumujecie, często podejdą pogawędzić miejscowi – chętnie opowiedzą o swojej wyspie, zapytają skąd jesteście. Warto mieć na jachcie małą flagę polską – gdy Grecy dostrzegą, że jesteście z Polski, nieraz reagują entuzjastycznie (Polacy są lubiani za serdeczność i zamiłowanie do Grecji).

Koszty na miejscu

Poza kosztem czarteru, uwzględnijmy budżet na paliwo (przy sprzyjającym wietrze zazwyczaj niewielkie zużycie – może 50–100€ za tydzień), opłaty portowe (symboliczne – razem może 30–50€ za tydzień, jeśli w ogóle) oraz wyżywienie. Jedzenie w sklepach ma ceny zbliżone do polskich lub nieco wyższe (niektóre produkty importowane droższe). Obiady w tawernach kosztują około 12–20€ za osobę (w zależności od dań i czy zamawiamy owoce morza). Wstępy do atrakcji turystycznych są znikome albo darmowe – większość wrażeń na Sporadach zapewnia nam natura.

Podsumowanie – Na co uważać na Sporadach?

Podsumowując w punktach, na co powinni uważać żeglarze na Sporadach:

• Wiatr i pogoda: Obserwuj prognozy meltemi. Przy silnych wiatrach unikaj otwartych odcinków (Skyros) i północnych kotwicowisk. W razie sztormu schroń się w portach (Volos, Skiathos, Skopelos, Patitiri – wszystkie dobrze osłonięte). Pamiętaj, że po silnym wietrze w dzień, nocą warunki się uspokajają​– nie bój się wyruszyć wcześnie rano, jeśli poprzedniego dnia było za mocno.
• Żegluga nocna: Unikaj pływania nocą pomiędzy wyspami – nie ma takiej potrzeby, a trudniej dostrzec ewentualne sieci rybackie czy nieoświetlone boje. Lepiej stanąć wcześnie i cieszyć się wieczorem na kotwicy.
• Rafy i płycizny: Rejon Sporad nie obfituje w niebezpieczne mielizny, ale kilka wyjątków jest. Np. w wejściu do Volos rozciąga się płytka rafa – trzeba ściśle trzymać się toru wodnego. Przy niektórych wysepkach parkowych mogą wystawać skały tuż pod powierzchnią – obserwuj uważnie mapę i wodę (szczególnie w jaskrawo błękitnej wodzie widać jasne plamy płytkich miejsc).
• Promy: W portach Skiathos, Skopelos i Alonnisos działają promy pasażerskie. Ich manewry generują fale – uważaj przy cumowaniu (nie stawaj w miejscach zarezerwowanych dla promów, zwykle oznaczonych).
• Słońce: Nie lekceważ słońca – odwodnienie czy udar słoneczny potrafi popsuć rejs. Pij dużo wody, noś czapkę, w godzinach największego upału chroń się w cieniu bimini.
• Oszczędzanie wody i prądu: Na jachcie zbiorniki wody są ograniczone – korzystaj z prysznica „marynarskiego” (zmoczyć – zakręcić wodę – namydlić – spłukać). Woda pitna: warto mieć zapas w butlach. Prąd w portach bywa cenny, więc ładuj urządzenia gdy jest okazja. Gdy stoisz na kotwicy, nie zostawiaj włączonych niepotrzebnie świateł czy urządzeń (poza oświetleniem kotwicznym w nocy).
• Insekty: Na niektórych wyspach mogą dokuczać osy (zwłaszcza przy jedzeniu na pokładzie w zatokach) – dobrze mieć ze sobą świece dymne lub pułapki na osy. Komary nie są dużym problemem na otwartym morzu, ale w portach i nad ranem mogą się pojawić – repelent warto mieć.

Mając na uwadze powyższe wskazówki, Wasz rejs po Sporadach powinien przebiec bezproblemowo. Grecy mają powiedzenie „siga siga” – czyli „powoli, spokojnie” – i to dobre motto na żeglowanie w tym regionie. Nigdzie się nie spieszymy, chłoniemy piękno przyrody i cieszymy każdą chwilą.

Żeglowanie po Sporadach to doświadczenie, które łączy w sobie wszystko, co najlepsze w greckich wakacjach: słońce, morze, naturę, kulturę i swobodę. Ten wyjątkowy zakątek Morza Egejskiego oferuje zarówno bezpieczne warunki dla początkujących, jak i wystarczająco dużo atrakcji i wyzwań dla starych wilków morskich. Małe odległości między wyspami pozwalają cieszyć się żeglugą bez długich, męczących przelotów, a jednocześnie każda kolejna wyspa zaskakuje czymś nowym. Możemy jednego dnia nurkować w dziewiczej zatoce obok fok na Alonnisos, by kolejnego delektować się koktajlem w modnym barze na Skiathos. Sporady zachwycają różnorodnością – od gwarnych portów, przez ciche rybackie przystanie, po bezludne wysepki.

Dla miłośników przyrody rejs tutaj to spełnienie marzeń: zielone wzgórza Skopelos, delfiny igrające przy dziobie, sokół szybujący nad klifami Alonnisos, intensywnie rozgwieżdżone niebo z dala od świateł miast. Kto ceni historię i kulturę, znajdzie ją w plątaninie uliczek starych miasteczek, klasztorach i mitach krążących wokół tych ziem (Argonauci, Achilles, i inni bohaterowie przewijają się w lokalnych legendach). Lubicie dobrze zjeść? Sporady was nie zawiodą – świeże ryby, owoce morza, lokalne sery i wino smakują jeszcze lepiej z widokiem na zatokę pełną kołyszących się jachtów.

Nie bez znaczenia jest też gościnność mieszkańców – na Sporadach wciąż czuć autentyczną grecką serdeczność. Tutaj kapitan rybackiej łodzi machnie do was na przywitanie, a właścicielka tawerny doradzi, którą plażę odwiedzić. Atmosfera jest luźna i przyjazna, co sprawia, że żeglarze czują się częścią wyspiarskiej społeczności, choćby tylko na kilka dni.

Jeśli ten opis rozbudził Waszą wyobraźnię i marzycie już o własnym rejsie po Sporadach – czas przejść od marzeń do realizacji! W planowaniu wyprawy pomoże doświadczony organizator czarterów, taki jak Polish Charter Agency, który posiada bogatą ofertę jachtów w Grecji i zna specyfikę żeglugi na Sporadach. Korzystając z usług sprawdzonej firmy czarterowej, zyskujecie pewność dobrze przygotowanego jachtu, wsparcia na miejscu oraz porad przy wyborze trasy – a to wszystko w języku polskim, co dla wielu osób jest istotnym ułatwieniem. Z Polish Charter Agency możecie dobrać jacht idealnie dopasowany do Waszych potrzeb i budżetu, a także liczyć na wskazówki dotyczące dojazdu, zaopatrzenia czy formalności czarterowych.

Żagle już na Was czekają – Sporady Północne czekają, byście je odkryli od strony morza. Niezależnie od tego, czy będzie to wasz pierwszy rejs w Grecji, czy kolejny w bogatej żeglarskiej karierze, archipelag ten potrafi oczarować każdego. Barwny zachód słońca oglądany z pokładu zacumowanego w spokojnej zatoce, poranna kąpiel w krystalicznej wodzie przed śniadaniem, wiatr wypełniający żagle i pchający was ku nowej przygodzie – to wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Zarezerwujcie więc jacht, spakujcie miękką torbę i ruszajcie ku egejskiej przygodzie. Ahoj, Sporady! – szczęśliwej żeglugi!